چگونه برای کسب علم در خود انگیزه ایجاد کنیم چرا برخی افراد پس از ورود به دانشگاه برای کسب علم جدی تر از قبل عمل نمی کنند و حتی از ادامه انگیزه ی کسب علم دلسرد می شوند در حالیکه میدانند جامعه تا چه حد به رشد علمی و ایمانی نیاز دارد ولی این دو را کاملا مرتبط با هم نمی بینند ورشد ایمانی را به تنهایی کافی میدانند؟
طرح سوال شما با این نهاد نشان از انگیزه های پاک شما است. ما امیدواریم پاسخ گوی مناسبی برای این حس اعتماد شما باشیم.
علم و جایگاه آن بر همگان آشکار است. در قرآن نیز آیات متعددی بیان کنندی این حقیقت می باشد«قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یَعْلَمُون؛ بگو: «آیا کسانى که مى‏دانند با کسانى که نمى‏دانند یکسانند؟»(زمر/9).
در اهمیت علم همین بس که اولین معلم خود خداوند است. آنجا که به حضرت آدم آموخت آن چه را آموختنی بود«وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها؛ سپس علم اسماء [علم اسرار آفرینش و نامگذارى موجودات‏] را همگى به آدم آموخت»(بقره/31).
آدم خاکى ز حق آموخت علم---تا به هفتم آسمان افروخت علم‏
نام و ناموس ملک را در شکست---کورى آن کس که در حق درشک است‏
بقدری علم مهم است که پیامبر اسلام فرمودند«اطلبوا العلم من المهد إلى اللّحد؛ از گهواره تا گور دانش بجوئید»( نهج الفصاحه /ص 218).

«بی انگیزه گی»
پرسش گر گرامی از آنجا که افراد دارای شخصیت ها و نگرش های متفاوتی هستند، عوامل متعددی برای بی رغبتی به علم و دانش در دانشگاه را می توان برشمرد. برخی از علل آن می تواند:
1.قبل از ورود به دانشگاه آنجا را طوری تصور و برای خود نقاشی کرده اند که بعد از ورود می بینند آن چه که در دانشگاه وجود دارد و آن چه آنها برای خود ترسیم کرده بودند، تفاوت های بسیاری وجود دارد. از این رو از ادامه ی تحصیل دل سرد می شوند.
2.بدون انگیزه ی لازم وارد دانشگاه شده اند و الان که باید از تلاش و کوشش برای کسب دانش بهره ببرند، بهره برداری نمی توانند بکنند. این افراد چه بسا به خاطر فشارهای محیطی از جمله والدین و دوستان به دانشگاه پناه آورده اند.
3.دروس دانشگاهی پاسخ گوی نیازهای بنیادی افراد نیست. نیازهای فطری از قبیل کمال خواهی و تعالی از اموری است که در دانشگاه به آنها توجه نمی شود و مغفول مانده است.
اما این حال چه باید کرد؟ دانشگاه را رها کرد؟ و یا با تلاشی موجه به قله های پیشرفت در دو زمینه ی ایمان و علم نائل شد؟
می توان به راحتی در دانشگاه امروز انقلاب که به مراتب بهتر از دیروز بوده است، به آرمان های واقعی دست یافت و راه جمع بین دین و علم، دنیا و آخرت در نظر گرفت.
در زمان کنونی که علم و تکنولوژی پیشرفت های زیادی نموده است و دستاوردی شده در دستان دشمنان دین خدا این تلاش و همت مهم تر، جدی تر و لازم تر به چشم می آید.
حال در این زمان وظیفه ی ما چیست؟ چگونه می توان این شیطنت های آنها را خنثی کرد؟
به غیر از این است که به همان صورتی که آنها حمله می کنند به همان صورت به مقابله ی با آنها باید برخواست؟ و این یعنی مسلط شدن به علوم روز دنیا و پیش افتادن از پیشگامان فعلی این دانش ها.
بنابراین این نیاز که ما در دانشگاه باید تحصیل و از این علوم بهره بگیریم تا بتوانیم کشوری سر بلندی را بسازیم و این انقلاب را به جهان صادر کنیم، کاملا روشن است و در آن هیچ سخنی نیست.
سخن در این است که هرگز بدون داشتن ایمان به خدا و دین هدایت بخش او هرگز نمی توان پنجره ی سعادت گشود و به قُرب الهی نائل شد.
از طرفی ما نیز می پذیریم که هدایت بخشی به صورت شفاف در دروس دانشگاهی نهفته نیست. چرا که اغلب دروس دانشگاهی ما در حال حاضر ارتزاق از مبانی غربی دارد.
در این حیطه نیز افرادی که احساس می کنند می توانند با ایمان وارد این میدان شوند و دست به کار گردند و با تلاشی مجاهدانه مطالب مفید این علوم را فراگرفته و در مواردی که دچار کژی شده اند آنها را شناسائی و سپس برای اصلاح آنها قدم بردارند؛ جهادی مهم و تلاشی مرضی خدا کرده اند.
این جهاد، را می توان جهاد در راه خدا نام نهاد. اگر کسی با این آگاهی و نیت به دروس دانشگاهی بپردازد، حتماً در خود لحظه به لحظه رشد ایمانی را مشاهده خواهد کرد. چرا که راه را برای دانشجویان آینده و دانشی که باید آنان از آن بهره ی واقعی را ببرند باز نموده است.
ما افراد متعهد و متخصص زیادی نیاز داریم، تا بتوانند در عرصه های مختلف خصوصاً علوم انسانی قدم های محکمی را برداریم. چرا که در این صورت کشور ما آبادتر و به دین نزدیکتر و احکام دینی در زندگی مردم پر رنگ تر ظاهر خواهد شد. از این رو است که رهبر بزرگوار توصیه أکید به دینی شدن علوم انسانی دارند.
از این سوی کسب علوم دانشگاهی بیش از پیش لازم و ضروری می نماید.
در پایان یاد آور می شویم که«کسی که چیزی ندارد، نمی تواند چیزی را اعطاء کند» بنابراین باید علم و دانش را فرا گرفت تا بتوان مطالب مفید را دریافت و مطالب نادرست را واگذاشت و سره و ناسره را به دیگران آموزش داد. موفق و پیروز.